Blijven aankijken en meedraaien bij masturberen in het openbaar is corrumperen van kinderen
Voor een bewezenverklaring van het corrumperen van kinderen is het vereist dat een verdachte het minderjarige slachtoffer ertoe beweegt om getuige te zijn van de seksuele handelingen. Vaak gaat het om het aanroepen van een slachtoffer, maar ook het blijven aankijken en meedraaien, kan worden aangemerkt als het corrumperen van kinderen, vlg HR 11 oktober 2022, ECLI:NL:HR:2022:1422:
In deze zaak ging het om het seksueel corrumperen door zich in bosjes naast mountainbikeroute af te trekken, terwijl viertal 13- en 14-jarige jongens langsfietsen en van seksuele handelingen van de 62-jarige verdachte getuige waren. Dit is strafbaar gesteld in art. 248d Sr.
De Hoge Raad oordeelde dat mede gelet op wetsgeschiedenis bij art. 248d Sr. er sprake is van het in deze bepaling bedoelde ‘ertoe bewegen’ als slachtoffer (mede) door actieve gedraging van verdachte ertoe is gebracht getuige te zijn van seksuele handelingen. Het gaat dan om ‘s hofs vaststellingen in zijn bewijsvoering, waaronder actieve gedragingen van verdachte bestaande uit (blijven) aankijken van fietsende jongens en met zijn lichaam met hen meedraaien, heeft hof geoordeeld dat verdachte de jongens ertoe heeft bewogen getuige te zijn van zijn seksuele handelingen. Dit oordeel getuigde niet van een onjuiste rechtsopvatting en is toereikend gemotiveerd.
Juridisch kader corrumperen van kinderen
Artikel 248d Sr luidt:
“Hij die een persoon van wie hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden dat deze de leeftijd van zestien jaren nog niet heeft bereikt, met ontuchtig oogmerk ertoe beweegt getuige te zijn van seksuele handelingen, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren of geldboete van de vierde categorie.”
Artikel 248d Sr is op 1 januari 2010 in het Wetboek van Strafrecht opgenomen ter uitvoering van artikel 22 van het Verdrag van de Raad van Europa inzake de bescherming van kinderen tegen seksuele uitbuiting en seksueel misbruik (hierna: het Verdrag van Lanzarote) (Trb. 2008, 58). De authentieke tekst van artikel 22 Verdrag van Lanzarote luidt:
“Each Party shall take the necessary legislative or other measures to criminalise the intentional causing, for sexual purposes, of a child who has not reached the age set in application of Article 18, paragraph 2, to witness sexual abuse or sexual activities, even without having to participate.”
De memorie van toelichting bij het wetsvoorstel dat heeft geleid tot de Wet van 26 november 2009, Stb. 2009, 544, strekkende tot uitvoering van het Verdrag van Lanzarote houdt ten aanzien van het voorgestelde artikel 248d Sr onder meer het volgende in:
“Ad 2) Strafbaarstelling corrumperen van kinderen
Artikel 22 van het Verdrag verplicht tot het strafbaar stellen van het opzettelijk een kind laten aanschouwen van seksueel misbruik of seksuele handelingen voor seksuele doeleinden. Deze strafbaarstelling beoogt het kind te beschermen tegen schadelijke invloeden op de persoonlijke en seksuele ontwikkeling. In het bijzonder strekt de bepaling tot bescherming tegen gedragingen die tot doel hebben een kind vatbaar te maken voor seksuele uitbuiting of seksueel misbruik. Wanneer een kind voor seksuele doeleinden wordt geconfronteerd met seksueel misbruik of seksuele handelingen, kan een kind toekomstige gedragingen die als ontucht moeten worden aangemerkt, als normaal gaan ervaren. Tegen een dergelijke scheefgroei in de seksuele en persoonlijke ontwikkeling dient een kind te worden beschermd. Voor strafbaarheid is niet vereist dat het kind zelf actief participeert in de seksuele handelingen waarvan hij of zij getuige is. Het met ontuchtig oogmerk confronteren van het kind met seksuele handelingen volstaat.
Artikel 239 van het Wetboek van Strafrecht biedt aanknopingspunten voor de strafrechtelijke aanpak van de in artikel 22 van het Verdrag omschreven gedragingen. Artikel 239, onder 3°, Sr stelt strafbaar de schennis van de eerbaarheid op een niet openbare plaats, indien een ander daarbij zijns ondanks tegenwoordig is. Onder omstandigheden zouden de in het Verdrag bedoelde gedragingen mogelijk onder de reikwijdte van deze bepaling kunnen worden gebracht (vgl. Hoge Raad 30 november 2004, NJ 2005, 184, rov. 3.4). Het begrip «zijns ondanks» sluit echter in beginsel uit dat handelingen waarbij een ander vrijwillig tegenwoordig is, strafbaar zijn. Kinderen dienen daarentegen ook uitdrukkelijk te worden beschermd tegen schadelijke gedragingen van anderen, waarvan zij zelf de schadelijkheid mogelijk niet beseffen. (…)
2. Artikelsgewijze toelichting
(…)
Artikel I, onderdeel B
Het voorgestelde artikel 248d Sr geeft uitvoering aan de in artikel 22 van het Verdrag opgenomen verplichting tot strafbaarstelling van het corrumperen van kinderen. (…) Het Verdrag spreekt over het opzettelijk getuige laten zijn van «seksueel misbruik óf seksuele activiteiten». Om die reden is in het voorgestelde artikel 248d Sr gekozen voor het ruime begrip «seksuele handelingen», dat mede ontuchtige handelingen kan omvatten.
Het bestanddeel «ertoe beweegt» impliceert een actieve gedraging gericht op het brengen van het kind tot het getuige zijn van seksuele handelingen. Het confronteren van het kind met seksuele handelingen dient voorts plaats te vinden voor «sexual purposes». In artikel 248d wordt dit geïmplementeerd met het bestanddeel «ontuchtig oogmerk». Onder dit bestanddeel valt bijvoorbeeld de situatie waarin de dader tracht de seksuele vorming van een kind door confrontatie met seksuele handelingen op zodanige wijze negatief te beïnvloeden dat een kind voor de toekomst eerder geneigd is met het ondergaan van ontucht in te stemmen, of wanneer de dader voor zijn eigen seksueel gerief een kind aanwezig laat zijn bij seksuele handelingen. (…)”
(Kamerstukken II 2008/09, 31810, nr. 3, p. 5 en 7-8.)
