Seksuele misleiding niet strafbaar

Wat buiten de sfeer van art. 243 en 247 Sr valt, zijn gevallen van zogenoemde seksuele misleiding en gevallen waarin de beperking van de bewegingsvrijheid direct van buitenaf plaatsvindt. Wat de seksuele
misleiding betreft is relevant dat bij de Partiële herziening zedelijkheidswetgeving in het conceptwetsvoorstel een bepaling tegen seksuele misleiding was opgenomen, maar deze uit het voorstel is verwijderd na kritiek van de geraadpleegde adviesorganen (Gevreesd werd voor een te ruime toepassing. Zie Kamerstukken II 2001/02, 27 745, nr. 3, p. 2 en 7‐9).

De voorbeelden en omschrijving van ‘verminderd bewustzijn’ zoals gegeven in de parlementaire stukken lijken voorts uit te sluiten dat de seksuele misleiding onder die noemer is gebracht. Het feit dat iemand bijvoorbeeld wordt misleid omtrent de identiteit van de sekspartner, brengt dus kennelijk op zichzelf nog niet mee dat deze in staat van ‘verminderd bewustzijn’ verkeert in de zin van art. 243 en 247.
Dat misleiding niet onder ‘staat van (lichamelijke) onmacht’ valt, was al eerder bepaald in het Curaçaose arts‐arrest (HR 29 november 1966, NJ 1967/116).